Grand Prix AIPA vs Brackie Imperial IPA, czyli Czesław razy dwa

Po raz kolejny 6 grudnia okazał się nie lada gratką dla miłośników złocistego trunku. W ten właśnie dzień o godzinie 18:00 nastąpiła premiera kolejnego Grand Championa. Tym razem było o tyle ciekawie, że Imperial India Pale Ale autorstwa Czesława Dziełaka ujrzało światło dzienne tydzień po American India Pale Ale, które również wyszło spod jego ręki tyle, że z Browaru Ciechan. Jak wypadły oba piwa? Czy jesteśmy świadkami narodzin nowej gwiazdy polskiego browarnictwa?

W zeszły piątek byliśmy świadkami premiery piątej odsłony Grand Championa, który od 2009 roku jest nagrodą dla najlepszego piwa podczas festiwalu w Żywcu. Tegoroczne zwycięstwo przypadło Czesławowi Dziełakowi i jego Imperial India Pale Ale. Smaczek w tym wszystkim jest taki, że bodajże tydzień wcześniej miała miejsce premiera Grand Prix z Ciechana, które również było prezentem dla laureata jednego z konkursów. Tym razem chodziło o I Warszawski Konkurs Piw Domowych. Nagroda powędrowała w ręce… Czesława Dziełaka, który zdobył uznanie sędziów dzięki American India Pale Ale. Tak, więc dwie receptury stworzone przez tę samą osobę, z domowego zacisza miały okazję wskoczyć na salony. Jak widać zrobiło się ciekawie. Normalne było również to, że nie obędzie się bez porównań. Obie propozycje różnią się od siebie w pewien sposób, ale to naturalna kolej rzeczy. Osobiście większe nadzieje pokładałem w Brackim Imperial IPA. Czemu? Nie wiem. Być może wreszcie chciałem skosztować solidnego Grand Championa. Od 2010 roku, w którym królowało Brackie Pale Ale Belgijskie na takowego jeszcze nie trafiłem. Kiedy nadeszła chwila pierwszej premiery, okazało się, że beczkowa wersja z Ciechanowa jest po prostu rewelacyjna. A jak butelka?

Grand Prix AIPA charakteryzuje się następującymi parametrami: 5,4% alkoholu i 15,4% ekstraktu. Etykieta to bardzo zachowawcza stylistyka, którą można śmiało nazwać biedną. Na pewno nie tego spodziewałem się po piwie, które zwyciężyło pierwszy warszawski konkurs piwny.Otwieram. Po przelaniu do szkła piana urasta do średnich rozmiarów. Poza tym jest ona drobnoziarnista, biała, trwała i ładnie oblepiająca szkło. Kolor to mętny, złoto- pomarańczowy odcień. W aromacie odnajdziemy miks cytrusów, mango, sosny i żywicy. W smaku mamy fajną słodowość, która szybko przykrywana jest przez nuty cytrusowo-tropikalne i nasilającą się moc chmielu. Baza dobrze spełnia swoją rolę i należycie kontruje resztę.  Na finiszu niby subtelna, narastająca, ale zarazem ułożona goryczka. W posmaku obecna trawiasta ziołowość. Całość świetnie pijalna i zaskakująca. Wysycenie na poziomie niskim.

Grand Prix AIPA to zdecydowanie jeden z lepszych przedstawicieli tego stylu w Polsce. Tak niesamowicie pijalne i harmonijne piwo jest z pewnością dowodem talentu i potencjału jaki drzemie w skromnym Czesławie Dziełaku. Sam autor podczas rozmowy przyznał, że jest bardzo zadowolony z przeniesienia swojej receptury na tak szeroką skalę.

Pora na Brackie Imperial IPA. Piwo, które zrobiło na mnie bardzo pozytywne wrażenie podczas premiery. Zresztą nie tylko ja prawiłem pod jego adresem sporo komplementów. Oczywiście mówię tu o wersji beczkowej. Parametry tegorocznego Grand Championa to: 8,5% alkoholu i 18,5% ekstraktu. Etykieta prezentuje się o wiele lepiej niż ta z Ciechanowa. Jednak ten fakt jakoś mnie nie dziwi.Po przelaniu do szklanki piana okazuje się średnia, drobnoziarnista, biała i niezbyt trwała. Kolor to przymglony, jasny bursztyn. W zapachu mamy średnio intensywne zestawienie żywicy, karmelu i alkoholu. Smak? Jest dziwnie. Zupełnie inaczej niż w wersji beczkowej. Słodowość jest dosyć mdła, zaklejająca i dominująca nad resztą. Owocowe akcenty próbują dojść do głosu, ale nie dają rady przebić się przez tę oporną ścianę. W tle obecne nuty alkoholowe. Na finiszu średnio intensywna, żywiczna goryczka. Całość ciężka, ale łatwo pijalna. Wysycenie na poziomie średnim.

Brackie Imperial IPA to spore rozczarowanie. Dawno nie byłem świadkiem aż tak drastycznej różnicy pomiędzy beczką, a butelką. Wersja „z kija” miała wszystko na swoim miejscu, a przez swoją pijalność osłabiła moją kondycję podczas premiery 😉 Z kolei wersja „domowa” jest mocno wykastrowana i nie oddaje tego co może zaoferować to piwo. A szkoda…

Jak wypadły dwa komercyjne dzieła piwowara z Wyłudek? Pomimo pewnego niesmaku w postaci butelkowej wersji Brackiego Imperial IPA, można powiedzieć, że końcówka piwnego roku 2013 należy właśnie do Czesława Dziełaka. Doświadczenie w postaci 321 domowych warek musiało w końcu zaowocować. Z pewnością warto zapamiętać to nazwisko, ponieważ pewnie jeszcze nie raz o nim usłyszymy.

Na koniec mała galeria z oficjalnej premiery w Cudach na Kiju i after party w Kuflach i Kapslach.