Dziadek Mróz, czyli ostatnia świąteczna nadzieja

Planowałem notkę o Świątecznym z Kormorana, ale o nim było rok temu. Jednak ostatnie piwo na ten około wigilijny czas to z pewnością coś wyjątkowego. Wyjątkowego, bo jest to tak zwany biały kruk. Na początku grudnia był ciężki do upolowania, ale dzięki uruchomieniu sprzedaży przez internet każdy ma szansę wejść w posiadanie Dziadka Mroza.  Tak więc, czy Дед Мороз jest warty zachodu? Czy da radę zmazać skazę po innych zimowo-grudniowych wypustach? Zapraszam do lektury!!!

Póki co, jestem rozczarowany świąteczno-grudniowo-ziomowymi propozycjami. Książęcemu wybaczam, bo mega cudów się nie spodziewałem. Jednak Renifer i Saint No More zawiodły, a oczekiwałem fajerwerków. Na ratunek może już tylko przyjść coś konkretnego. Mój wybór padł na piwo, które może nie jest typowo około wigilijną pozycją, ale swoją mocą i ekstraktywnością wpasowuje się idealnie. No i nazwą również nawiązuje do tego okresu. Zatem czym jest Дед Мороз? Dziadek Mróz to pierwszy polski Russian Imperial Stout, który został uwarzony w Browarze Artezan, specjalnie na zamówienie Piwoteki Narodowej. No, ale co z tym RIS-em? Styl ten charakteryzuje się dosyć wysoką zawartością alkoholu. Podobno miało to na celu konserwację piwa podczas podróży z Wielkiej Brytanii na dwór carski w Rosji. Z kolei Marcin Chmielarz (specjalista od stoutów i porterów) poinformował, że „wysokie stężenie alkoholu w imperialnych stoutach nie miało na celu konserwacji piwa, po prostu w takim piwie zasmakowali na carskim dworze”. Dlaczego dzisiejszy bohater nosi miano białego kruka? Jest tak, ponieważ póki co była to jednorazowa akcja bez żadnych deklaracji o powtórce w przyszłości. Czy to prawda? W sumie nieważne, dlatego trzeba go upolować. Zacznijmy. Дед Мороз charakteryzuje się następującymi parametrami: 10% alkoholi oraz 23% ekstraktu. Od strony graficznej jest bardzo ciekawie. Kolorystyka idealnie oddaje charakter zawartości butelki. Do tego wyszczgólniono wszystkie istotne informacje. Samoprzylepna etykieta dostarczyła mi o dziwo mnóstwo frajdy. Na zdjęciach statystuje pełna butelka, ponieważ miałem deficyt jednej naklejanki, więc pozostałe chciałem zachować do leżakowanych sztuk 🙂Otwieram. Średnich rozmiarów piana okazuje się, drobnoziarnista, kremowa i nietrwała. Szybko opadła do marnego dywanika. Kolor jest ciemny, smolisty i nieprzenikliwy.Nareszcie. Zapach to zestawienie paloności, suszonych śliewk, wiśni, rodzynek i alkoholu. W smaku jest równie bogato. Podpalane ziarna kawy ustępują miejsca owocom, które znamy z aromatu. W tle przez cały czuć gorzko-kwaskowate nuty. Dalej mamy czekoladę i dosyć wyraźny alkohol. Na finiszu lekko ściągająca goryczka. Całość gładka i zaskakująco zbalansowana. Wysycenie na poziomie niskim.

Podsumowując, Dziadek Mróz to bardzo dobre piwo, które jednak potrzebuje trochę czasu. Spodziewałem się czegoś szorstkiego i agresywnego, a dostałem całkiem nieźle zharmonizowany trunek. Oczywiście każdy kolejny dzień będzie mu sprzyjał i sprawiał, że wszystko co najlepsze dopiero zacznie z niego wychodzić. Dlatego zachomikowałem dwa Дед Мороз i planuję przypomnieć sobie o nich za co najmniej pół roku.

NA KONIEC CHCIAŁBYM ŻYCZYĆ WAM ZDROWYCH, POGODNYCH I SPOKOJNYCH ŚWIĄT BOŻEGO NARODZENIA.