Gruit Kopernikowski, czyli bezchmielowy lawendziak

W roku 2013 obchodzone są 540-te urodziny Mikołaja Kopernika. Jako, że postać tego wybitnego astronoma jest kojarzona z Olsztynem, Browar Kormoran nie mógł przepuścić takiej okazji. Dlatego też sięgnięto w głąb historii i w oparciu o stare zapiski stworzono Gruit Kopernikowski, w którym chmiel został zastąpiony przez lawendę. Jak smakuje piwo z dodatkiem tej rośliny? Czy brak chmielu przekreśla nasz ulubiony trunek? Zapraszam do lektury!!!

Kiedy usłyszałem, że browar z mojego rodzinnego miasta zabiera się za taki eksperyment byłem trochę zaniepokojony. Po pierwsze – nie lubię lawendy. Od zawsze była ona dla mnie zarezerwowana do toaletowych odświeżaczy powietrza. Po drugie – w pamięci mam jeszcze Fraoch Heather Ale, czyli twór rodem ze Szkocji, w którym chmiel został zastąpiony przez wrzos. Po trzecie – miałem już do czynienia z domowym gruitem i szczerze mówiąc smakował on mało piwnie. Najzwyczajniej w świecie przypominał mi on wino wymieszane z szampanem. Może tak miało być, ale to nie moja bajka. Mimo wszystko pełne zaufanie do Browaru Kormoran sprawiło, że postanowiłem podejść do tego trunku bez myślenia na temat wyżej wspomnianych kwestii. Wracając do samego piwa to warto zaznaczyć, że lawendowy stworek powstał przy współpracy Muzeum Warmii i Mazur oraz olsztyńskiego browaru. Spory udział w całym procesie miał Paweł Błażewicz (Kultura Piwna). Sam trunek udało się odtworzyć dzięki badaniom historycznym. Więcej na temat całej historii możecie przeczytać tutaj. Skupmy się jednak na samym bohaterze. Przygotowując recepturę Gruitu Kopernikowskiego próbowano 10 różnych wariantów z odmiennymi przyprawami. Finalnie skład wygląda następująco: woda, słód jęczmienny i pszeniczny, drożdże, lawenda (0,3%), jałowiec, piołun. Parametry wyglądają następująco: 4,5% alkoholu i 12,5% ekstraktu. Etykieta to typowy dla Kormorana styl. Główną postacią jest tu Mikołaj Kopernik, co raczej nie powinno nikogo dziwić. Ogólnie rzecz biorąc – jest ładnie.Otwieram i przelewam do szklanki. Piana urasta to dosyć sporych rozmiarów, ale po chwili opada do cienkiej warstwy. Poza tym jest ona drobnoziarnista i lekko zbita. Kolor to mętny, złoto-żółty odcień.Głęboki wdech… Zapach jest specyficzny. Mamy tu jakieś kwiaty, cytrusy i zioła. Zestawienie te przywodzi na myśl witbiera. Z kolei w smaku jest już trochę mniej bogato. Wszystko smakuje jak wywar kwiatowy z dodatkiem grejpfruta. Dodatkowo dochodzą tu dziwne i nie do końca przyjemne mydlane akcenty. Posmak to moja „ukochana” lawenda. Całość wodnista, ale jednak orzeźwiająca. Wyscenie na poziomie niskim, w stronę średniego.

Podsumowując, Gruit Kopernikowski to całkiem ciekawy eksperyment. Z pewnością olsztyńskie piwo nie jest tak bezpłciowe jak szkocki Fraoch Heather Ale, ani tak bezkompromisowe jak Koniec Świata z PINTY. Na pewno zbliżający się wzrost temperatury będzie sprzyjał tej pozycji w aklimatyzacji na rynku. Na szczęście nie było tu zapowiadanych, przez próbujących dziennikarzy, ogórków kiszonych. Jednak mimo wszystko dla mnie i tak jest przyciężkawe w odbiorze.

Piwo do nabycia w sklepie Rodzinka-Bis w Warszawie, na ul. Pejzażowej 2 lok.U-2!!